"TE" ROZMOWY MAŁEJ I DUŻEJ KOBIETY

Obraz Kimberly Bonioli Kim z Pixabay

Dobrze, że będzie córka. Ty będziesz z nią rozmawiać na te tematy. - powiedział mój chłop, kiedy to akurat w rocznicę ślubu dowiedzieliśmy się, że w moim niedużym brzuchu mieszka sobie jednak dziewczynka. Czemu jednak? Bo mnie przekonywał (chłop, nie brzuch), że wiedział co robi i że na pewno będzie potomek płci męskiej. A tu niespodzianka w rodzaju żeńskim:)) Długonoga, co widać już było na USG i śliczna, co zobaczyłam zaraz po porodzie. Mądra, o czym przekonuję się każdego dnia.

Mnie tam było to wtedy obojętne jakiej płci dziecko noszę pod sercem, bo przecież matce zależy na tym, by latorośl była zdrowa i szczęśliwa. Ale po cichu liczyłam sobie, że za lat dwadzieścia będę miała trochę córkę, trochę przyjaciółkę, z którą będę mogła sobie pogadać na różne tematy. Te tematy przez duże T też. Nie przypuszczałam jednak, że podejmiemy je (absolutnie nie z mojej inicjatywy) tak szybko. 

Mała moja sama je inicjowała w różnych miejscach i okolicznościach. A że od zawsze włazi do łazienki nieproszona to i stawia czoła nagim faktom. I to dosłownie. Jak jej tatuś, a mąż mój, zapomniał kiedyś zamknąć drzwi  to Mała wparowała tam z impetem, kiedy to ręcznika żadnego nie miał na podorędziu i zszokowana pyta A cio to? - wskazując na przyrodzenie, które to właśnie ją poczęło. Ja zamiast ratować sytuację, najpierw wybucham śmiechem. Nie ma co, wykuta na blachę psychologia właśnie poszła się bujać. Resztkami zdrowego rozsądku reaguję i tłumaczę małej, że chłopcy i dziewczynki inaczej robią siku, na co Mała nieco później rezolutnie mi powie, że już woli siadać na sedesie niż przy nim stać i celować. Poza tym mama to chyba niezbyt wygodne jak coś tam majta między nogami, nie?

No tak. - brzmi moja odpowiedź, bo jako że nic mi tam także nie wyrosło to porównania nie mam. 

Ale żeby sprawiedliwości stało się zadość, Mała też mi weszła do sypialni, kiedy to stałam jak mnie Pan Bóg mnie stworzył. O istnieniu piersi moje dziecko wie, więc myślę sobie, że tych oto nie skomentuje. No przecież tyle razy je widziała. Ale nie. Pewnego razu przygląda się mi bacznie i wypowiada te słowa: 

Wiesz mamuś, też chcę mieć takie małe cycuszki jak ty. 

I rozbraja mnie uśmiechem, a ja nie wiem czy się śmiać czy płakać i cieszyć się, że dziecko chce wyglądać jak matka czy martwić rozmiarem swoich piersi. Duża jednak ze mnie dziewczynka i postanawiam wybrać opcję pierwszą. Póki córka widzi w matce wzór to chyba powód do radości?

Innym razem znów moja Mała bacznie obserwując jak zakładam rajstopy stwierdza: 

Ale masz grube uda. 

I nie byłoby w tym nic zaskakującego gdyby nie fakt, żem bardzo szczupła o wadze wręcz piórkowej i grube to ja mam tylko włosy. No ale muszę wziąć na klatę, że może jednak te uda chude nie są:))) Przeżyję to jakoś!

W miejscach publicznych moje dziecię także miewa trafne spostrzeżenia. Zawsze wchodzi ze mną do toalety i tu też pada pewnego dnia pytanie zadane na cały regulator:

Mamusiu, a  ten sznureczek to do czego?

O żesz cholera jasna i co tu powiedzieć, że to ładowarka czy włącznik/wyłącznik, kiedy obok są inni ludzie i już słyszę niemal jak wstrzymali oddech w oczekiwaniu na moją ripostę.

To tampon. - odpowiadam ze spokojem, choć serce mi wali jak młot - W domu ci wyjaśnię, bo tu kolejka i trzeba się pospieszyć. 

Mała w domu nie odpuszcza i pyta, no mamo to co to ten tampan. Wie co to miesiączka od dawna, bo przecież największą atrakcją w ciągu dnia było zaglądanie do sedesu, żeby sprawdzić co tam mamusia wyprodukowała zanim oczywiście zdążyła spuścić wodę. I ze łzami w oczach zapytała, czy umieram, bo krew mi leci. I czy ona też umarnie. Nie miałam więc wyjścia jak trzylatce wyjaśnić, jak to funkcjonuje ciało kobiety. Na jej poziomie oczywiście. Grunt, żeby dzieciak się nie bał, że oto niedługo wykrwawi się na śmierć. Tampon zaś to już wyższa szkoła jazdy. No cóż, dałam radę i tu, na co mój chłop tylko uśmiecha szczęśliwy, że on dziecka uświadamiać nie musi. 

Moja działka zaś wprowadzania w arkana tych tematów dopiero się powiększa. Póki co Mała tamponów nie akceptuje i mówi, że używać będzie te opaski. Nie zamierza też przytulać się z chłopakiem, ale jak najbardziej cieszy się na noszenie stanika i stringów. Takich koronkowych. O czym zresztą zdążyła mnie poinformować, pytając czy jak umarnę to może sobie moje wziąć:)