ZABAWA W MIŁOŚĆ

Image by Jonny Lindner from Pixabay

A dziś Ci wygarnę - Mężczyzno, który bał się związku z młodszą. 

I Tobie Kobieto, która odrzuciła małolata. 

Fajnie było się pobawić, nie? 

Zagrać sobie w miłość. Rzucić kilka razy kostką. Przesunąć się o kilka pól do przodu. Coś wygrać. 

Połechtać własną próżność, nacieszyć się zachwytem tej drugiej osoby. 

Kochać się namiętnie może i nie jeden raz, i pisać gorąco, by potem beznamiętnie oznajmić, że to była tylko gra. I przecież się skończyła. By chłodno spojrzeć i zapytać Czego tu się było spodziewać?

Miło było zaangażować się na chwil kilka, by szybko strzepać tą zażyłość z siebie jak kurz, od którego dostaje się alergii. 

Naładować swoje akumulatory czyimś kosztem bezczelnie stwierdzając, że lajf is brutal bejbe. Nadal uważasz, że to było fajne?

Jak patrzysz sobie codziennie w twarz? 
Możesz tak spokojnie, na luzie, wiedząc, że ktoś Cię po prostu, po ludzku kocha?

Duma Cię rozpiera? 
Czy sumienie gryzie? 
Czy obojętność tak Cię zamroziła, że nie masz w sobie żadnych odruchów? 

Po co proponujesz pływanie w głębinie, kiedy sam(a) wchodzisz w nią ledwie do kostek? 
Komuś woda sięga po szyję, a Ty się wygodnie ewakuujesz nie zmoczywszy nawet nitki. W tym temacie nie ma żartów, nie wiesz o tym? 
Albo razem bawicie się na brzegu albo solidarnie moczysz się całkowicie. A jeśli nagle Cię olśniło i wiesz, że to nie taki rejs, który Ci się marzył to po prostu spływaj szybciej, ale nie zostawiaj tonącego samemu sobie. Rzuć mu koło ratunkowe. Pomóż. Zrób cokolwiek, a jak to zrobisz to już Twoja rzecz. 

Podoba Ci się ten post?
Podaj go dalej.
Obserwuj moją stronę Poli Ann
To Twoje miejsce, ja to wiem...
image by Pixabay